Oğluma alışveriş yapacağım zaman giysinin türünden, modelinden önce "kız mı erkek mi" diye soran site filtrelerinden, satış sorumlularından, her seferinde "fark etmez eee oğlan fff" gibi bir cevap gevelemekten, isteksizliğime boş gözlerle bakmalarından bıktım usandım. İlk 6 ay oğlansa sadece mavi, şanslıysan birkaç da kahverengi üst baş bulursun. Kızlara tabii ki pembe. O ayları beyaz ve kahverengi ile atlattık. Sonra kız reyonu birden coşuyor, rengarenk, çeşit çeşit, ama hemen hepsi "fırfır"lı, aman dikkat! Oğlanlar "küçük adam"a dönüşmek zorunda, dolayısıyla öyle patlayan renklere mahal yok, sahte kravatlar, askılar, kemerler, ceketler, düğmeler, kaskatı kalıplarla boğulmaya başlıyorlar. Renkler belli, modeller belli, belli belli belli. Çarşafın bile kızı, "erkek"i var. Oğlansa fırfırı, dilimi, göğüsten robayı aklından geçirmeyeceksin, çiçeği, çileği, kelebeği boşuna aramayacaksın, varsa kamyon, yoksa motorsiklet kaykay, kare dikdörtgen, boru paça dümdüz, ciddi, "erkeksi". Sonra da efendim erkekler marstanmış da kadınlar venüsten, hadi canım. Hepsi de bu aptal dünyadan, gözlerini bile açamazken başlayan bu korkunç kategorizasyondan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder